Zomaar een maandagochtend. De lente is nog pril. Ik sla de dekens van me af en sta op. Met mijn voeten op de grond zit ik op de rand van mijn bed. Ik voel een zwaarte in mezelf. De zin in vandaag…mmm…die zit nog achter een sluier. Mijn dag is leeg. Geen afspraken in mijn agenda.
De zwaarte uit zich in een carrousel van gedachten die mij het negatieve in trekken. Daar wil ik uit. Ik maak contact met mijn hart en stel mezelf de vraag: ‘wat heb ik nu nodig?’. Wandelen is het woord dat naar boven komt. Ik besluit ernaar te luisteren.
Luisteren naar mijn hart
Ik stap onder de douche en trek comfortabele kleren aan. Na mijn ontbijt doe ik mijn jas aan, mijn schoenen en trek de deur achter mij dicht. Ik besluit mijn voeten te volgen, dus niet mijn hoofd en stel me open voor wat de dag mij brengt. Ik voel de frisheid van de vroege lente. Zonnestralen verwarmen mijn gezicht. Ze doen me goed.
De uitnodiging van een jongetje
Al lopende zie ik in de verte een jongetje staan. Ik schat een jaar of drie. Hij is enthousiast aan het zwaaien en maakt gebaren van ‘kom mee, kom mee’. Ik kijk om me heen en vraag me af: naar wie is hij aan het zwaaien? Ik zie niemand. Dan realiseer ik me, hij zwaait naar mij. ‘Kom mee’, zegt het jongetje nog een keer als ik bij hem ben. ‘We gaan de eendjes voeren’. In zijn hand zie ik een grote zak met brood.
Van hoofd naar hart
In mijn hoofd gaan allerlei gedachten met mij aan de haal. Dat kan toch zomaar niet? Zeg maar dat je niet mee kan en verder moet lopen. Ik kan ook zeggen ‘ik heb al een afspraak, ik kan niet mee’. Wat vindt zijn moeder daar dan van, die zit toch niet op mij te wachten? Deze gedachten trekken de sluier weer op rond mijn hart.
Maar ik ben geraakt door de onbevangenheid van het jongetje. Zijn stralende ogen die mij vol verwachting aankijken. Zijn standvastige overtuiging dat ik mee moet lopen door mijn hand beet te pakken. Ik besluit mijn gedachten te laten voor wat ze zijn, stop ze in een denkbeeldig ballonnetje en laat ze wegvliegen. Ik luister naar mijn hart en aanvaard het cadeau van het jongetje. Dit is precies wat ik nu nodig heb.
De magie van het moment
Ik loop mee om de eendjes te voeren. Al wandelend ontstaat er een mooi gesprek tussen zijn moeder en mij. Ze vindt het gezellig en is blij met mijn gezelschap. Mijn hart verwarmt zich door de open blik van het jongetje dat vol verwondering naar de wereld kijkt. Zo stap ik door de sluier van zwaarte die ik ‘s ochtends voelde naar het meisje in mij dat vrolijk en vrij is en meegaat in de flow van de dag. Zo dichtbij kan het dus zijn, het donker en het licht in mij.
En daar sta ik dan op een maandagochtend in de prille lentezon op een brug bij een vijver eendjes te voeren. Met brood door het jongetje in mijn handen geduwd. ‘Hier, jij mag ook geven’.
Anderhalf uur later kom ik thuis. Een ervaring rijker die ik niet zal vergeten. Ik ben dankbaar voor de magie van het leven op zomaar een maandagochtend. Kleine wondertjes die er elke dag zijn als je je ervoor openstelt. Door te kiezen om niet mee te gaan in mijn negatieve gedachtenstroom en mij open te stellen voor wat de dag mij brengt, kon ik dit wonder ontvangen.
Dankjewel lief jongetje voor het verwarmen van mijn hart en het brengen naar mijn licht.
De kracht van gedachten
Je gedachten, de luide stemmetjes in je hoofd, ze kunnen je zó in de weg zitten. Gedachten hebben grote invloed op ons. We maken ze zo belangrijk en laten ons er vaak door leiden. Maar als je beseft dat je niet je gedachten bent, dat de stemmetjes in je hoofd – de gedachtenstroom die continu doorgaat – te maken hebben met eerdere ervaringen in je leven, dan ontdek je dat deze gedachten niets met het huidige moment te maken hebben. Tenzij je het van invloed laat zijn op het nu. En dat is vaak het geval.
Omgaan met je gedachten, uit je hoofd en in je gevoel. Het is vaak niet makkelijk. Ik weet het, echt! Hoe ik het doe? Daar deel ik later meer over. Voor nu heb ik de volgende tip voor je:
Speel, laat los en volg je hart
Neem vandaag eens afstand en kijk als waarnemer naar je gedachten. Alsof je een adelaar bent en boven jezelf vliegt. Kijk naar je gedachten zonder oordeel. Wat hebben ze allemaal te zeggen? Stop ze dan in een wit ballonnetje en laat deze wegvliegen. Maak vervolgens contact met je hart en stel je hart de vraag: ‘wat heb ik nu nodig?’ Wees stil en luister. Wat vertelt je hart je? Misschien is het een fluistering, een woord of komt er een beeld dat komt. Volg je hart.
Als je nu merkt dat er nog steeds gedachten zijn die daar van alles van vinden, stop ze dan in een blauw ballonnetje, laat deze wegvliegen en ga lekker spelen. Geef jezelf de vrijheid om lekker gek te doen. Het leven is vaak al serieus genoeg. Ik wens je een mooie dag vol kleine wondertjes.
De Maya wijsheid als inspiratiebron
De Maya kalender is voor mij een bron van inspiratie, in mijn schrijven, mijn dagelijks leven en mijn coaching. Het helpt me om mezelf beter te begrijpen, mee te bewegen met de flow van het leven en keuzes te maken die écht bij mij passen. Werken met de kalender brengt lichtheid en leert me kijken vanuit bewustzijn.
Elke dagenergie of golf geeft mij nieuwe inzichten en inspiratie. Dit blog ontstond vanuit de dagenergie van Witte Tovenaar in de 13-daagse golf van Blauwe Aap. Witte Tovenaar staat voor hartswijsheid en herinnert me aan de magie die ontstaat door te luisteren naar mijn hart. Blauwe Aap is de energie van het kind in jou en nodigt uit om onbevangen te spelen. Die speelse magie mocht ik op deze dag ervaren, aangewakkerd door een jongetje dat me meenam naar de eendjes.
Prachtig idee om je lezers actief te betrekken! Hier is een afsluiting die past bij jouw tone of voice:
En jij?
Welke magie of kleine wondertjes kom jij vandaag tegen als je je hart volgt? Misschien is het een glimlach van een onbekende, een onverwacht mooi gesprek of iets kleins dat je hart verwarmt. Ik nodig je uit om erop te letten, ze te ontvangen én ze met me te delen in een reactie hieronder. Want alle wondertjes samen maken de wereld een stukje mooier. ✨
Liefs,
Astrid
